Aż 85% mężczyzn odczuwa problem z utratą włosów w swoim życiu. Powodów może być tysiące a najczęstszą z nich jest: łysienie typu męskiego. Nawet 95% mężczyzn z przerzedzającymi się włosami może obwiniać je w tym stanie. Jest to spowodowane przez geny, które dostajesz od swoich rodziców. Naukowcy sądzą, że gen może wpływać na wrażliwość mieszków włosowych na hormon zwany DHT, co powoduje ich kurczenie się. Im mniejsze, tym włosy stają się coraz cieńsze, cieńsze i krótsze. W końcu włosy potrzebują więcej czasu, by odrosły. Następnie pęcherzyki kurczą się, aby nie rosły w ogóle żadne włosy. Łysienie typu męskiego pojawia się w charakterystycznym kształcie: cofająca się linia włosów ze ścieralnymi pasmami wokół czubka głowy. Z biegiem czasu, obszar ten będzie łysy, ale nadal będziesz miał podkowy w kształcie włosów nad uszami do dolnej części głowy. Mężczyźni z tą cechą mogą zacząć tracić swoje blokady już w wieku wczesnych nastolatków. W większości przypadków włosy odrastają, gdy wyeliminujemy problem powstania. Łysienie typu męskiego na ogół nie jest oznaką poważnego problemu medycznego, ale wiąże się z innymi schorzeniami, takimi jak choroba wieńcowa, powiększenie prostaty lub rak prostaty, cukrzyca, otyłość i wysokie ciśnienie krwi.
Łysienie androgenowe, znane również u kobiet jako łysienie typu żeńskiego, jest częstą i niepokojącą przyczyną wypadania włosów u kobiet i mężczyzn. Pomimo rozpowszechnienia wielu klinicystów i badaczy klinicznych ma trudności z postawieniem diagnozy u kobiet. Przerzedzenie włosów rozpoczyna się w wieku od 12 do 40 lat u obu płci, a około połowa populacji wyraża tę cechę w pewnym stopniu przed ukończeniem 50 lat. Wzór dziedziczenia łysienia androgenowego jest poligeniczny (dziedziczenie złożony) i jest dziedziczony z jednej lub obu stron rodziny. Łysienie androgenowe jest indukowaną przez androgeny u genetycznie wrażliwych kobiet i mężczyzn. Mieszki włosowe kobiet i mężczyzn z łysieniem androgenowym wykazują zwiększoną aktywność 5α-reduktazy i zwiększone poziomy dihydrotestosteronu (DHT) . Uważa się, że DHT, który powstaje w wyniku peryferyjnego przekształcenia testosteronu przez 5α-reduktazę, odpowiada za charakterystyczną miniaturyzację mieszków włosowych skóry głowy w łysieniu androgenowym. W genetycznie podatnych mieszkach włosowych, DHT wiąże się z receptorem androgenowym, a kompleks hormon-receptor aktywuje następnie geny odpowiedzialne za stopniowe przekształcanie dużych, końcowych pęcherzyków w małe, zminiaturyzowane pęcherzyki. Przez kolejne cykle wzrostowe w łysieniu androgenowym czas anagenu skraca się, a rozmiar matrycy zmniejsza się, powodując mniejsze pęcherzyki, które produkują krótsze, drobniejsze, zminiaturyzowane włosy, które coraz mniej pokrywają skórę głowy. Te zminiaturyzowane włosy o różnych długościach i średnicach są cechą charakterystyczną tego typu łysienia. Liczba pęcherzyków na jednostkę powierzchni pozostaje jednak taka sama. Rzadziej, gęstość włosów wydaje się być taka sama, ale włosy nie rosną już do swojej poprzedniej długości, co skutkuje delikatnymi dystalnymi końcami, w tym przypadku skrócenie anagenu postępuje szybciej niż redukcja matrycy. Pacjent może zauważyć, że jego “kucyk” ma mniejszy obwód, a włosy są przycinane na krótsze odcinki w celu uzyskania pełniejszego wyglądu. Rzadko dochodzi do zaawansowanego przerzedzania z utratą przedniej linii włosów, ale jest to niezmiennie związane z wyraźnie podwyższonymi poziomami androgenów krążących. Łysienie androgenowe u kobiet zwykle nie towarzyszy zwiększone wydzielanie. Jednak w niektórych przypadkach epizod łysienia telogenowego po porodzie, poważnej chorobie lub innych przyczynach może ujawnić utajoną predyspozycję do łysienia androgenowego.
DHT to zmodyfikowana, bardziej aktywna forma testosteronu. Przyłącza się do tych samych miejsc, co testosteron, ale łatwiej. Kiedy już tam zostanie, pozostaje dłużej przywiązany. Dihydrotestosteron, czyli DHT, jest naturalnym, ale silnym metabolitem ludzkiego ciała i główną przyczyną utraty włosów u mężczyzn i kobiet. Jest to chemiczna pochodna testosteronu, powstająca, gdy metabolizm androgenu wiąże się z enzymem zwanym 5-alfa-reduktazą. Powstaje głównie w gruczole krokowym, jądrach, gruczołach nadnerczy i mieszków włosowych i, co interesujące, chociaż we wczesnych stadiach rozwoju ważne jest, że DHT może mieć poważne negatywne skutki w dorosłym życiu. Jednak istnieją klinicznie udowodnione leki, które działają na rzecz skutków DHT, takich jak utrata włosów.
U kobiet z łysieniem androgenowym stopień utraty włosów jest ogólnie mniejszy niż u mężczyzn. W łysieniu androgenowym u kobiet występuje taki sam schemat, jak u mężczyzn, przy czym przednia i ciemieniowa skóra głowy zwykle wykazują największe przerzedzenie, a potyliczna skóra głowy wykazuje największą gęstość włosów. Z klinicznego punktu widzenia mieszki włosowe głowy potylicznej zachowują się inaczej niż przednie i ciemieniowe mieszki włosowe: w androgenowym pęcherzyki potyliczne są zazwyczaj oszczędzane przez wpływy hormonalne, a w łysieniu plackowatym pęcherzyki potylicy dotknięte opiozą są zwykle bardziej odporne na odrastanie. Te różne zachowania pęcherzyków potylicznych i czołowych / ciemieniowych mogą wynikać z embriologicznego wyprowadzenia skóry właściwej w tych dwóch regionach. Wiadomo z embriologii ptasiej, że skóra właściwa na skórze głowy / ciemienia ma pochodzenie z grzebienia nerwowego, podczas gdy skóra głowy potylicznej pochodzi z mezodermy. Geny regulacyjne, czynniki wzrostu i interakcje komórka-komórka mogą w różny sposób wpływać na mieszki włosowe w obu regionach w oparciu o ich skórne pochodzenie, co może tłumaczyć wzorce, które są często obserwowane w wypadaniu włosów na skórze głowy. Kobiety pierwsze zauważają przerzedzenie włosów w okolicy czołowej i stopniowo skóra staje się bardziej widoczna. Z biegiem czasu przerzedzenie, chociaż często jest rozproszone i może obejmować większość skóry głowy, jest jednak zazwyczaj modelowane z najbardziej wyraźnym przerzedzaniem na skórze głowy i ciemieniowym oraz z większą gęstością nad potyliczną czaszką. Kobiety zazwyczaj zachowują brzeg włosów na przedniej linii włosów, nawet gdy skóra głowy jest widoczna za linią włosów. Zminiaturyzowane włosy, krótsze i drobniejsze włosy o różnych długościach i średnicach, są znakiem rozpoznawczym łysienia androgenowego i wynikają ze skrócenia fazy anagenu i zmniejszenia wielkości matrycy. Zwiększona odległość między włosami sprawia, że środkowa część wydaje się szersza na czole w porównaniu do głowy potylicznej.
Przyczynami utraty włosów w łysieniu androgenowym mogą być: Choroby takie jak niedokrwistość lub problem z tarczycą Radioterapia lub chemioterapia Leki, takie jak leki rozrzedzające krew, wysokie dawki witaminy A i steroidy, które niektórzy mężczyźni przyjmują, aby pomóc w budowie mięśni, zwane sterydami anabolicznymi Infekcje skóry głowy Problemy z dietą, takie jak zbyt mało żelaza lub zbyt dużo witaminy A Naprężenie Utrzymywanie fryzury w zbyt ciasnych kucykach, lub warkoczach przez wiele lat.
Powinniśmy działać od zewnątrz zabiegami zawierającymi estrogeny, które wydłużają fazę anagenu cyklu włosów, a tym samym zapobiegają przedwczesnemu wypadaniu włosów. Produktem niezbędnym w leczeniu łysienia androgenowego jest Minoxidil 2% lub 5%. Składnik ten ma konkretny i bezpośredni wpływ na rozprzestrzenianie i różnicowanie keratynocyty pęcherzykowej, które prowadzą do przedłużenia fazy anagenowej. W przypadku łysienia andogrnowego, zastosowanie miejscowe jest konieczne dwa razy dziennie przez dłuższy okres czasu. Minoksydyl można łączyć z tretinoiną w 0,025% – stężenie 0,05%. Kombinacja dwóch farmaceutyków powoduje lepszą stymulację wzrostu włosów. Drugim bardzo ważnym produktem jest Finasteryd, który zmniejsza konwersję testosteronu do DHT i jest stosowany w leczeniu układowym u mężczyzn. Preparatami, które hamują wypadanie włosów jak również stymulują ich odrost są preparaty trychologiczne. Do intensywnych składników aktywnych w nich zawartych należą: Capixyl, CEGABA, Kapsaicyna, Ekstrakt z Palmy sabałowej. Leczenie łysienia androgenowego u kobiet obejmuje środki antykoncepcyjne, jeśli przyczyną łysienia są choroby, takie jak policystycznych jajników. Kobiety po menopauzie mogą być leczone hormonalną terapią zastępczą, estrogenem i progesteronem. Spironolakton jest również stosowany w leczeniu łysienia androgenowego u kobiet; zmniejsza produkcję androgenów i aktywność 5-alfa reduktazy. Chirurgiczne leczenie łysienia androgenowego obejmuje przeszczep włosów, który jest również ostatecznym leczeniem. Preferowaną metodą jest FUE, która jest bezbolesna, nie pozostawia żadnych blizn ani śladów, nie wymaga zszycia i daje idealnie naturalny wynik. Przeszczep włosów FUE jest wskazany zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet cierpiących na łysienie androgenowe, niezależnie od wieku i stopnia zaawansowania pacjenta.
Jeśli łysienie androgenowego jest również Twoim problemem i poszukujesz najlepszego Trychologa w swojej okolicy- zadzwoń, pokierujemy Cie do najlepszego specjalisty.
Tel. 5 1111 5555 Do usłyszenia, Zespół zbadajwlosy.pl
