Łojotokowe zapalenie skóry to przewlekła, nawrotowa choroba skóry o podłożu autoimmunologicznym, powodująca stan zapalny skóry głowy i twarzy, objawiający się rumieniem oraz łuszczeniem. W ŁZS mamy do czynienia z nadmiernym odkładaniem zrogowaciałego naskórka, co przyczynia się do zaczopowania ujść gruczołów łojowych. Okolice mieszków włosowych są tym samym gorzej ukrwione i nieodżywione, przez co włosy zaczynają wypadać. W reakcjach skórnych ŁZS może przypominać inne schorzenia, takie jak egzemy, łuszczycę czy reakcje alergiczne. U chorych występują okresy remisji i progresji. Chorobę mogą nasilać różne czynniki, takie jak infekcje, stres czy czynniki zewnętrzne.
Do objawów ŁZS zaliczamy m.in. silne przetłuszczanie skóry (choć nie zawsze) i łuszczenie się naskórka. Skóra jest zaczerwieniona i odchodzą z niej białe lub żółte łuski. ŁZS przypomina egzemę. Zmiany wywołują uczucie suchości skóry i swędzenie. Choroba nie jest zaraźliwa. Objawy występują najczęściej w tych obszarach ciała, które mają wysokie natężenie gruczołów łojowych, a więc najczęściej na głowie, twarzy, wokół uszu, lecz także na klatce piersiowej, plecach, w pobliżu szyi czy w fałdach ciała (np. pod pachami).
Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na przyczyny rozwoju łojotokowego zapalenia skóry. Część specjalistów upatruje przyczyn we wzmożonej aktywności gruczołów łojowych, a także w nieprawidłowym składzie produkowanej przez nie wydzieliny. Niektórzy eksperci uważają, że do powstania ŁZS przyczynić się może nadmierna kolonizacja drożdżaków Malassezia spp znanych z wywoływania negatywnych reakcji skórnych i nieprawidłowych odpowiedzi immunologicznych w organizmie. Do czynników ryzyka dołączyć należy kwestie genetyczne, nieodpowiednią higienę i niezdrowy tryb życia, a także choroby współistniejące, takie jak choroba Parkinsona, alkoholizm, zaburzenia psychiczne czy nosicielstwo wirusa HIV.
Łojotokowe zapalenie skóry wymaga złożonego i kompleksowego leczenia, najlepiej pod okiem trychologa. Tylko profesjonalne i indywidualnie dopasowane formy terapii pozwolą przynieść pozytywne rezultaty i wprowadzić chorobę w stan remisji. Specjalista trycholog wykorzystuje zabiegi i preparaty eliminujące objawy łupieżu, świądu oraz stanu zapalnego. To bezpieczne produkty zmierzające do przywrócenia równowagi lipidowej skóry. Mogą być wykorzystywane także w celach profilaktycznych.
Leczenie trychologiczne ŁZS składa się z wykonania peelingu skóry głowy. Systematyczne usuwanie zrogowaciałego naskórka jest niezbędne dla odblokowania ujść gruczołów łojowych, a przy okazji zabieg pobudza mikrokrążenie w skórze głowy, dzięki czemu cebulki włosowe są lepiej dotlenione i odżywione. Peelingi zawierają m.in. kwasy owocowe, kwas salicylowy oraz proszki z nasion owocowych. Taki peeling pozostawia uczucie czystości, świeżości i miękkości na skórze głowy.
Kolejnym etapem jest mycie głowy z zastosowaniem szamponu na bazie kolagenu oraz wyciągów naturalnych o działaniu witaminizującym i przeciwłojotokowym. Szampon skutecznie usuwa nadmiar sebum z naskórka i ogranicza jego wydzielanie. Produkt ten działa przeciwzapalnie, łagodząco, a także hamuje wypadanie włosów i stymuluje ich odrost. Po umyciu włosów szamponem trychologicznym nakłada się lotion regulujący gospodarkę lipidową skóry głowy oraz działający odżywczo i regenerująco.
Aby w naturalny sposób zapobiegać nawrotom choroby należy:
W przypadku łojotokowego zapalenia skóry należy pamiętać, że jest to choroba przewlekła i pomimo starań, może nawracać pod wpływem różnych czynników. Ważne, by dokładnie zdiagnozować problem, a także uważnie obserwować reakcje organizmu, co pozwoli w przyszłości ograniczyć do minimum możliwość nawrotów powodowanych czynnikami, których można uniknąć.
