Łysienie plackowate jest chorobą autoimmunologiczną, która powoduje ogniskowe łysienie w różnych partiach na ciele. Utrata włosów zazwyczaj obejmuje skórę głowy. Zdarza się również, że łysienie plackowate atakuje wszystkie mieszki włosowe na ciele powodując tym całkowitą utratę włosów.
Łysienie plackowate jest powszechnym zaburzeniem autoimmunologicznym, które często powoduje nieprzewidywalną utratę włosów. Dotyczy to około 2 milionów ludzi w Polsce.
W większości przypadków włosy wypadają w małych plackach. Dla większości ludzi utrata włosów jest niczym więcej niż kilkoma ogniskami, choć w niektórych przypadkach może być bardziej ekstremalna.
Czasami może to doprowadzić do całkowitej utraty włosów na skórze głowy (łysienie całkowite) lub, w skrajnych przypadkach, całego ciała (łysienie uniwersalne).
Choroba może dotknąć każdego, niezależnie od wieku i płci, chociaż większość przypadków ma miejsce przed 30 rokiem życia.
Fakty dotyczące łysienia plackowatego Oto kilka kluczowych punktów dotyczących łysienia plackowatego. Jedna na pięć osób z łysieniem plackowatym ma w rodzinie osobę, która również doświadczyła tego stanu. Łysienie plackowate często rozwija się nagle, w ciągu zaledwie kilku dni. Istnieje niewiele dowodów naukowych na to, że łysienie plackowate jest spowodowane stresem. Osoby z łysieniem plackowatym, u których wystąpił niewielki ubytek włosów, często doświadczają spontanicznego, pełnego wyzdrowienia bez potrzeby leczenia. Nie ma lekarstwa na łysienie plackowate gwarantującego 100% skuteczności.
Łysienie plackowate jest chorobą autoimmunologiczną. W przebiegu układu odpornościowego rozwija się choroba autoimmunologiczna. Normalnie układ odpornościowy definiuje Twoje ciało przeciwko obcym organizmom, takim jak wirusy i bakterie. Jeśli jednak u chorego występuje łysienie, system odpornościowy omyłkowo atakuje mieszki włosowe. Mieszki stają się mniejsze i przestają wytwarzać włosy, co prowadzi do ich utraty.
Badacze nie wiedzą, co powoduje łysienie. Jednakże ma ono historię innych chorób autoimmunologicznych, takich jak cukrzyca typu 1 lub reumatoidalne zapalenie stawów. Dlatego niektórzy podejrzewają, że genetyka może przyczynić się do rozwoju łysienia plackowatego – genetyczne predysponowani do choroby.
Najczęstszym objawem łysienia plackowatego są ogniska wypadających włosów. Zaczyna się od ognisk wielkości monety – głównie na głowie. Może to jednak dotyczyć każdego miejsca wzrostu włosów, w tym brody, rzęs i całego ciała. Utrata włosów może być nagła. Przed wypadaniem włosów może wystąpić swędzenie. Mieszki włosowe nie są zabliźnione, a jedynie nieaktywne – mogą odrosnąć w każdym momencie. Osoby, u których rozwijają się łysienie plackowate, nie są w stanie przewidzieć procesu odrostu włosów.
Około połowa pacjentów z łysieniem plackowatym uzyskuje odrost w ciągu 1 roku. U około 10% chorych choroba przekształci się w łysienie totalne lub uniwersalne.
Łysienie plackowate może również wpływać na paznokcie deformując je i zniekształcając.
Dodatkowe objawy kliniczne obejmują:
Obecnie nie ma lekarstwa na łysienie plackowate, chociaż istnieją pewne formy leczenia, które specjalista może zasugerować, aby pomóc im szybciej rosnąć.
Najczęstszą formą leczenia łysienia plackowatego jest stosowanie kortykosteroidów, silnych leków przeciwzapalnych, które mogą tłumić układ odpornościowy. Najczęściej są one podawane przez miejscowe zastrzyki, miejscowe aplikowanie maści lub doustnie.
Inne leki, które można przepisać, które albo promują wzrost włosów, albo wpływają na układ odpornościowy, obejmują Minoxidil, Anthralin, SADBE i DPCP. Chociaż niektóre z nich mogą pomóc w ponownym wzroście włosów, nie mogą zapobiec tworzeniu się nowych ognisk.
Zastosowanie fotochemioterapii jest wspierane przez niektóre badania i stanowi potencjalną alternatywę dla pacjentów niezdolnych lub niechętnych do korzystania z terapii systemowych lub bardziej inwazyjnych.
Oprócz aspektu estetycznego włosy zapewniają stopień ochrony przed czynnikami zewnetrznymi. Osoby z łysieniem plackowatym, które tracą ochronne właściwości włosów, powinni:
Grupy wsparcia i porady są dostępne dla ludzi, którzy dzielą się swoimi przemyśleniami i uczuciami oraz omawiają częste reakcje psychologiczne na ten stan.
Łysienie plackowate zostało przez niektórych porównane do bielactwa, choroby autoimmunologicznej skóry, w której organizm atakuje komórki produkujące melaninę, co prowadzi do białych plam na skórze. Badania sugerują, że te dwa stany mogą mieć podobną patogenezę, podobne typy komórek odpornościowych i cytokin kierują chorobami i powszechnymi genetycznymi czynnikami ryzyka.
W związku z tym wszelkie nowe osiągnięcia w leczeniu lub zapobieganiu dowolnej chorobie mogą mieć konsekwencje dla drugiej.
Było kilka udokumentowanych przypadków, w których leczenie łysienia plackowatego przy użyciu difencypronu (DCP), uczulającego czynnika, doprowadziło do rozwoju bielactwa nabytego.
Wstępne badania na zwierzętach wykazały, że kwercetyna, naturalnie występujący bioflawonoid występujący w owocach i warzywach, może chronić przed rozwojem łysienia plackowatego i skutecznie leczyć istniejące wypadanie włosów.
Konieczne są dalsze badania, w tym badania kliniczne na ludziach, zanim kwercetyna może być uznana za leczenie łysienia plackowatego.
Leczyć czy nie leczyć? Ponieważ aż u połowy chorych włosy odrastają spontanicznie w ciągu roku, wielu z nich nie podejmuje żadnego leczenia.
Możliwości leczenia przez kontrolowane badania kliniczne: Miejscowe kortykosteroidy i miejscowa immunoterapia są jedynymi obecnymi metodami leczenia, które są ogólnie uzgodnione przez ekspertów od włosów, aby były skuteczne. Są zatem zalecane przez ogólnie przyjęte wytyczne jako opcje pierwszego wyboru leczenia łysienia plackowatego.
Kortykosteroidy wewnątrzustne Badania prospektywne wykazały że śródskórne iniekcje kortykosteroidów, zwykle w postaci acetonidu triamcynolonu (5-10 mg / ml) stosowanego co dwa do sześciu tygodni, stymulują miejscowy odrost w 60-67% miejsc wstrzyknięcia. Skutki uboczne obejmują ból, zlokalizowaną atrofię i depigmentacja skóry.
Immunoterapia miejscowa Immunoterapia kontaktowa, zwykle z 2,3-difenylocyklopropenonem (DPCP) lub dibutyloestrem kwasu squarowego (SADBE), była stosowana w leczeniu rozległych łysieniach. Celem leczenia jest wywołanie alergicznego kontaktowego zapalenia skóry o niskim stopniu złośliwości przez początkowe uwrażliwienie pacjenta, a następnie stosowanie bardzo słabych stężeń związku bezpośrednio na skórę głowy raz w tygodniu.
Miejscowe kortykosteroidy Miejscowe kortykosteroidy są szeroko stosowane, chociaż doniesienia o skuteczności są sprzeczne.
Preparaty z CEGABA to związek silnie pobudzający mieszki włosowe. Zwiększa aktywność mitotyczną komórki bez efektu toksycznego.
Wstrzykiwanie kortykosteroidów Ta metoda leczenia – najczęstsza forma leczenia łysienia plackowatego – wykorzystuje kortykosteroidy, które wstrzykuje się w skórę za pomocą małej igły. Zastrzyki te są powtarzane w serii zabiegów. Jeśli pojawia się nowe owłosienie po zastrzykach kortykosteroidów, zwykle jest to widoczne w ciągu czterech tygodni od rozpoczęcia kuracji. Istnieje niewiele znanych działań niepożądanych. Zastrzyki z kortykosteroidów, podobnie jak wszystkie metody leczenia łysienia plackowatego, nie zapobiegają rozwojowi nowej utraty włosów. Zabieg jest dość bolesny.
Minoxidil Przy tej formie leczenia na skórę głowy, brwi i brodę nakłada się 5% roztwór minoxidilu. Dostępne są 2 i 5 procentowe roztwory minoxidilu. Jeśli włosy odrastają, leczenie można przerwać. Uważa się, że ten lek ma minimalne skutki uboczne.
Lawenda Badania wykazały, że lawenda wcierana w skórę głowy w punkcie początkowego łysienia, może spowolnić lub nawet odwrócić skutki łysienia plackowatego. Ten olejek eteryczny, ponieważ jest tak silny, powinien być rozcieńczony w oleju bazowym przed nałożeniem, takim jak olej migdałowy lub kokosowy. Inne oleje eteryczne, w tym olejek z mięty pieprzowej, szałwii i rozmarynu, można również stosować w celu pobudzenia przepływu krwi do skóry głowy, co powoduje, że mieszki włosowe ponownie zaczynają rosnąć.
Dieta bogata w witaminę C. Stosuje się dietę bogatą w witaminę C, którą można znaleźć w owocach cytrusowych i zielonych warzywach liściastych. Może ona stymulować wzrost i ochronę włosów, co może spowolnić lub odwrócić łysenie.
Leki ziołowe Ziołowe środki są znane na całym świecie, a chociaż dostępność niektórych ziół może być trudna, w zależności od miejsca zamieszkania, stosowanie miłorzębu i ostropestu jest zawsze dobre na wypadanie włosów i łysienie plackowate. Miłorząb pomaga stymulować krążenie i wzrost nowych włosów, podczas gdy ostropest pomaga odtruć organizm i jest powiązany z ochroną zdrowia skóry głowy i włosów.
Cebula Wysoka zawartość siarki pomaga stymulować krążenie i nowy wzrost, podczas gdy antyseptyczna właściwość cebuli zabija infekcje skóry głowy lub drobnoustroje, które mogą przyczyniać się do utraty włosów.
Warzywa bogate w krzem Warzywa takie jak ziemniaki, papryka i ogórki są powszechnie stosowane w celu zmniejszenia utraty włosów, przede wszystkim ze względu na wysoką zawartość krzemu. Krzem jest znany z tego, że wzmacnia włosy i paznokcie, sprawiając, że organizm staje się mniej podatny na łysienie i związane z nimi schorzenia powodujące utratę włosów. Masuj łysy plaster zewnętrzną skórką tych warzyw kilka razy dziennie, aby uzyskać najlepsze rezultaty.
Jeśli łysienie plackowate jest również Twoim problem i poszukujesz Trychologa w swojej okolicy – zadzwoń pokierujemy Cię do najlepszego specjalisty,
Do usłyszenia, Zespół zbadajwlosy.pl
